اثرات درمان نگهدارنده متادون و بوپره نورفین بر عملکردهای اجرایی معتادان تحت درمان

سابقه و هدف: با وجود اذعان شواهد بالینی و پژوهشی بر نقصان عمل کرد اجرایی معتادین تحت درمان متادون و بوپره نورفین، شواهدی در مقایسه آن با سایر مواد اعتیادآور و دیگر رویکردهای درمانی بر اساس عمل کرد اجرایی یافت نشد. این مطالعه با هدف بررسی جامع عمل کرد اجرایی در مصرف کنندگان اپیوئیدها، افراد تحت درمان متادون، بوپره نورفین و پرهیزمدار انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش از مطالعات پیمایشی و مقطعی می باشد. پنج گروه 31 نفره بیمار تحت درمان نگهدارنده  با متادون، بوپره نورفین، پرهیزمدار، و افراد مصرف کننده اپیوئید و گروه کنترل از بین مراجعین مراکز درمان اعتیاد سمنان و مردم عادی به روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند. داده ها با اجرای نوع رایانه ای آزمون استروپ و آزمون حافظه کاری بر روی آزمودنی ها جمع آوری گردید. یافته ها: نتایج نشانگر نقصان بیش تر حافظه کاری و بازداری پاسخ در مصرف کنندگان اپیوئید، معتادین تحت درمان متادون، بوپره نورفین و پرهیزمدار به نسبت گروه کنترل بود (05/0p<). بررسی عمیق تر نشان داد بیماران تحت درمان بوپره نورفین نتایج بهتری در مقایسه با سایر گروه های درمان در آزمون استروپ و حافظه کاری نشان دادند، اگرچه این برتری در برخی موارد معنادار نبود. نتیجه گیری: اگرچه هم متادون و هم بوپره نورفین منجر به نقصان در عمل کرد اجرایی می شوند اما بوپره نورفین عمل کردهای اجرایی را بهتر حفظ می کند و این برتری در مقایسه با درمان پرهیزمدار نیز وجود دارد. به نظر می رسد درمان با بوپره نورفین بایستی مورد تاکید بیش تر قرار گیرد.